Қаржылық дағдарыс ғаламдық экономиканың рецессиясына әкеп соқтырған дүниежүзілік қаржылық жүйенің мәселелерін анықтады. Қаржылық дағдарыстың пайда болуына қаржылық нарықтың екіжақты қадағалануы мен жалған капиталдың жасақталуы септігін тигізді. Дәстүрлі қадағалау мен реттеу жүйесінен тыс пайда болған жаңа қаржылық құралдар мен институттардың қалыптасуы нақты активтерге негізделмеген ақша массасының пайда болуына әкелді. Күрделі схемалар арқылы жасалып, реттелетін қаржылық капитал экономиканың нақты секторындағы өндірістің көлеміне сәйкес келмейтін виртуалды капиталға айналды. Қаржылық ресурстар нақты тауарлар мен материалды құндылықтарды қамтамасыз етудегі негізгі мақсаттарын жоғалтты. Бұл өз ретінде спекулятивті капиталдың өсімі мен дүниежүзілік экономиканың дамуындағы дисбаланстың пайда болуына әкелді. Мәселен, Халықаралық есептесу банкінің мәліметі бойынша 2008 жылдағы дүниежүзілік деривативтердің биржадан тыс нарығының көлемі 591,9 трлн. АҚШ долл. құраған, бұл дүниежүзілік жалпы өнімнен 9,5 есе артық еді (62,2 трлн. АҚШ долл.), басқа сөзбен айтқанда, деривативтердің тек 10% ғана нақты экономиканы қамтамасыз еткен.
Осылайша, нақты өндіріс процессімен және нақты активтермен қамтамасыз етілген тиімді қаржылық жүйені қалыптастыру мұқтаждығы пайда болды. Бұл жерде өндірістік процеспен тікелей байланысқан және пайда болған тәуекелдерді болдырмауға мүмкіндік беретін исламдық қаржыландыру ерекше рөлге ие болады.
Қазақстан Республикасының Президенті Н.Ә.Назарбаевтың 2010 жылғы 29 қаңтардағы «Жаңа онжылдық – жаңа экономикалық өрлеу – Қазақстанның жаңа мүмкіндіктері» атты Қазақстан халқына Жолдауында Елбасы отандық қор рыногын жұмыс істеуге мәжбүрлеп, ол 2020 жылы ТМД мен Орталық Азиядағы ислам банкингінің өңірлік орталығына айналуы және Азиядағы жетекші қаржы орталықтарының ондығына енуі тиіс екендігін айқындаған.
